Van big business naar staatsprijs

DANIËL BERTINA

Het is een desoriënterende ervaring, dat Art Amsterdam. Loop langs die rijen en rijen van witte kubussen, volgehangen met kunst – variërend van stompzinnig lelijk tot geniaal, en zie in die kubussen de 133 galeriehouders en hun hongerige blikken. Want zelfs de meest argeloze proseccodrinkende passanten worden vanuit de ooghoeken op kapitaalkrachtigheid ingeschat. Het moge duidelijk zijn: Art Amsterdam is een kunstbeurs, en dus big business. En hoe economisch noodzakelijk het ook mag wezen, big business stinkt altijd een beetje.

Na een paar rondjes over de beursvloer van de RAI vallen twee dingen op. Eén: het getoonde werk is op keurig formaat – foto, schilderij, beeld – zodat het mooi boven de bank kan hangen of in de hoek van de woonkamer kan staan. Twee: het werk is grotendeels godsgruwelijk braaf, op een paar geweldige uitzonderingen na. (Zie bijvoorbeeld de verstilde, surreële stadsgezichten van Sjanghai door fotograaf Zhenchen Liu van Soledad Senlle Art Gallery).

Een paar kilometer verderop van de termietenhoop van Art Amsterdam is in SMART Project Space aan de Arie Biemondstraat is momenteel een tentoonstelling te zien van de jonge kunstenaars, strijdend om de Prix de Rome. De Prix de Rome, de oudste Nederlandse ‘staatsprijs’ voor beeldende kunst en architectuur, werd in 1666 door Lodewijk XIV in het leven geroepen om getalenteerde Franse kunstenaars met rijkssubsidie zich een periode onder te dompelen in Rome: de bakermat van de klassieke kunst. Om daar flink inspiratie op te doen en hun kunst aan te scherpen.

De huidige versie van de Prix de Rome bestaat uit indrukwekkende geldbedragen, variërend van 10.000 tot 45.000 euro, door de winnaar vrij te besteden aan verdere ontwikkeling van hun kunst. De prijs wordt elke twee jaar uitgereikt aan beeldend kunstenaars, en elke vier jaar aan architecten.

De finalisten Priscila Fernandes, Ben Pointeker, Vincent Vulsma en Pilvi Takala werden uit 200 inzendingen geselecteerd. Drie van hen maken videoinstallaties – kunst die voor de particuliere markt eigenlijk volkomen onverkoopbaar is.

Wie weet zien we over een paar jaar de winnaar van de Prix de Rome bij een van de volgende edities van Art Amsterdam ook hun uitgeprinte videostills aan de muur hangen. Voor boven de bank.

Wordt vervolgd…

Zenchen Liu

Zenchen Liu

Leave a comment